Στατικός ηλεκτρισμός

                     Πειράματα με στατικό ηλεκτρισμό

  1.  Απλά πειράματα με στατικά φορτία

  2.  Παιχνίδι με τον στατικό ηλεκτρισμό

  3.  Φόρτιση σωμάτων και οι μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις

  4.  Πέταγμα με στατικό ηλεκτρισμό

  5.  Μοτέρ με στατικό ηλεκτρισμό

  6.  Ο στατικός ηλεκτρισμός και η γάτα!

  7.  Μηχανή Van de Graaff

  8.  Ηλεκτροστατική μηχανή Wimshurst

  9.  Ηλεκτρική άπωση

10.  Ηλεκτρικού πεδίου ομώνυμων και ετερώνυμων φορτίων

11.  Ηλεκτρική θωράκιση

12.  Ηλεκτρικός στρόβιλος

13.  Mr. Bean και μηχανή Van de Graaff

                              Τι είναι το κεχριμπάρι;

Το κεχριμπάρι (αρχ. ελλ. ἤλεκτρον) είναι απολιθωμένη ρητίνη η οποία χρησιμοποιείται για την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων. Παρ' όλο που δεν είναι ορυκτό, μερικές φορές θεωρείται και χρησιμοποιείται ως πολύτιμος λίθος. Το μεγαλύτερο μέρος του κεχριμπαριού στον κόσμο είναι ηλικίας 30-90 εκατομμυρίων ετών. Το ημι-απολιθωμένο ρετσίνι ή το σχεδόν απολιθωμένο κεχριμπάρι καλείται κοπάλη. Ορισμένα τεμάχια κεχριμπαριού φέρουν έγκλειστα στο εσωτερικό τους καλοδιατηρημένα έντομα ηλικίας πολλών εκατομμυρίων ετών τα οποία έχουν μεγάλη παλαιοντολογική αξία.

Τα ηλεκτρικά φαινόμενα έχουν αρχίσει να μελετούνται από την Αρχαιότητα. Ιστορικά ως έννοια έχει τις ρίζες του στην παρατήρηση του Θαλή του Μιλήσιου (περίπου το 600 π.Χ.) ότι κομμάτι ήλεκτρου (κεχριμπάρι) που τρίβεται σε ξηρό ύφασμα έλκει μικρά κομμάτια άχυρου. Εξ ου και η ονομασία «ηλεκτρισμός», δηλαδή το φαινόμενο που παρατηρείται στο ήλεκτρο. Η ονομασία αυτή του συνόλου των σχετικών φαινομένων άρχισε να χρησιμοποιείται από το 1600 περίπου. Όμως τα ουσιαστικά βήματα της επιστήμης που οδήγησαν σταδιακά σε πρακτικές τεχνολογικές καινοτομίες άρχισαν ουσιαστικά από το 17^ο αιώνα. Οι ίδιες οι πρακτικές εφαρμογές αυτού του κλάδου της επιστήμης άρχισαν να αναπτύσσονται στα τέλη του 19^ου αιώνα. Η ταχύρυθμη ανάπτυξη της ηλεκτρικής τεχνολογίας, με εφαρμογές και στο βιομηχανικό και στον οικιακό τομέα, μετέβαλλε αρκετά τις ανθρώπινες κοινωνίες, χάρη στην εξαιρετική ευελιξία της ηλεκτρικής ενέργειας, να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα σχεδόν απεριόριστο σύνολο εφαρμογών που περιλαμβάνουν τις μεταφορές, τη θέρμανση, το φωτισμό, τις επικοινωνίες, και τέλος τον υπολογισμό, την αποθήκευση και τη μετάδοση πληροφοριών. Η ηλεκτρική ενέργεια είναι η «ραχοκοκκαλιά» της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας,

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

      

Ήλεκτρον(κεχριμπάρι)

Τι είναι κεραυνός

Ηφαίστεια και κεραυνοί

                    

                  Πειράματα ηλεκτρομαγνητισμού

1. Το πείραμα του Oersted

2. Δύναμη Laplace σε ρευματοφόρο αγωγό

3. Δύναμη Laplace σε πλαίσιο

4. Μαγνητικό πεδίο ευθύγραμμου αγωγού

5. Μαγνητικό πεδίο κυκλικού αγωγού

6. Μαγνητικό πεδίο σωληνοειδούς, δηλαδή πηνίο με πολύ πυκνές σπείρες.

7. Μαγνητικό πεδίο πηνίου

8. Ηλεκτρομαγνητική επαγωγή

9. Ηλεκτρομηχανική Αρμονική Ταλάντωση

10. Δακτύλιος που αναπηδά

11. Κινητήρας Συνεχούς Ρεύματος (dc). Πώς λειτουργεί;

12. Μαγνητικό τρενάκι σε σωληνοειδές

13. Κατασκευή ηλεκτρομαγνήτη

14. Ηλεκτρομαγνήτης

Ο ηλεκτρομαγνητισμός, είναι μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της φυσικής που περιγράφονται από το καθιερωμένο πρότυπο, και μελετά τα φαινόμενα που απορρέουν από το ηλεκτρικό φορτίο των σωματιδίων και από την αλληλεπίδραση των ηλεκτρικών με τα μαγνητικά πεδία. 

Η θεμελιώδης αυτή δύναμη επιτρέπει την κατανόηση πολλών φυσικών φαινομένων όπως ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, και το φως, και αποτελεί το πρώτο δείγμα ενοποίησης δύο διαφορετικών δυνάμεων -του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού- στη φυσική.

Η ηλεκτρομαγνητική αλληλεπίδραση εμφανίζεται μεταξύ των αντικειμένων που διαθέτουν ηλεκτρικό φορτίο, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούν τις πηγές του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το πεδίο αυτό διαδίδεται στο χώρο με τη μορφή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, ένα κυματικό φαινόμενο για το οποίο δεν απαιτείται η μεσολάβηση κάποιου υλικού μέσου για την διασπορά του στο κενό, και το οποίο ταξιδεύει με την ταχύτητα του φωτός.

Αρχικά πιστεύονταν ότι ο ηλεκτρισμός και ο μαγνητισμός είναι δύο διαφορετικά φαινόμενα μέχρι που ο Έρστεντ παρατήρησε ότι όταν πλησίαζε μία πυξίδα σε αγωγό ο οποίος διαρρεόταν από ηλεκτρικό ρεύμα, τότε η μαγνητική της βελόνα προσανατολιζόταν ασυμβάτως κάθετα στον αγωγό. Τότε έγινε κατανοητό ότι δεν επρόκειτο για δύο διαφορετικά φαινόμενα, αλλά για ένα: τον ηλεκτρομαγνητισμό. 

Η ενοποίηση των δύο αυτών φαινομένων έγινε από τον Μάξγουελ με τις τέσσερις περίφημες που έκτοτε φέρουν το όνομά του (εξισώσεις του Μάξγουελ).

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια